Ας συστηθούμε.
Εγώ είμαι η πρώτη σου εικόνα, όταν ήρθες στον κόσμο. Εγώ σχημάτισα με τον τρόπο μου και τις υπόλοιπες εικόνες που έχεις για τον κόσμο. Με τα λόγια μου, τα παραμύθια μου, τα τραγούδια και τα παιχνίδια μας.
Εγώ είμαι το πρόσωπο που κρύβεται κάτω στη γωνία απ΄ όλα τα στιγμιότυπα της ζωής σου. Εγώ είμαι πάντα έτοιμη να προσφέρω? ένα ακόμη τυροπιτάκι, μια ζακέτα, ένα παυσίπονο, τα πακέτο με τα χαρτομάντιλα που ξέχασες στο σπίτι.
Εσύ στις φωτογραφίες της ζωής μας αλλάζεις, εγώ παραμένω πάντα εκεί στη γωνιά μου, πάντα έτοιμη, πάντα θαρραλέα. Σου κρατώ το βιβλίο να μου πεις τη βιολογία, σε πηγαινοφέρνω στις εξόδους σου, δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα νεύρα σου, σου βάζω επιπλέον χαρτζιλίκι στην τσέπη, ενώ σε μαλώνω ότι ξοδεύεις με επιπόλαιο τρόπο. Εγώ? είμαι η μητέρα σου.
Δεν περιμένω να με ευχαριστήσεις για όλα τα παραπάνω, με ευχαρίστησε ήδη η παρουσία σου στη ζωή μου. Δεν περιμένω να συμμεριστεί τις ανησυχίες μου, είσαι ήδη στο απέναντι πεζοδρόμιο, όταν εγώ ακόμη φωνάζω πρόσεχε. Δεν περιμένω να με περιμένεις…
Σου αφήνω το χέρι? Σε παρακαλώ μην αφήσεις εσύ το δικό μου. Σε χρειάζομαι. Χωρίς εσένα δεν είμαι μητέρα. Δε με νοιάζει ο άδειος τίτλος, με πονάει η άδεια καρδιά. Αυτή είμαι εγώ . Δες με.
Ας μη χρειαστεί να συστηθούμε ξανά.