Τα νέα μας ήρθαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: δεν είμαστε ανάμεσα στους νικητές. Κι όμως η αίσθηση που έχουμε όλοι μας από τη στιγμή που σταθεροποιήθηκε η μορφή και το περιεχόμενο των ποιημάτων μας είναι διαφορετική… Στον Διαγωνισμό του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Ιταλίας οι κριτές της ποίησης δε συμμερίστηκαν “τα δικά μας όνειρα”. Εμείς όμως είμαστε ικανοποιημένοι με τις δημιουργίες μας και ευχαριστημένοι που είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και το σχολείο μας ανάμεσα στους συμμετέχοντες σε έναν διεθνή διαγωνισμό. Δημοσιεύουμε τα ποιήματα των παιδιών και είμαστε υπερήφανοι για τα έργα τους.

Dead dreams lying on cement?..

Idle this November?s routine,

At the school?s yard,

Trees, aware of their deep age,

Suddenly awake

From the rustling of their own leaves?

Nature stripped away of her clothes,

Now blushes,

Autumn shyness is to blame,

Benches in love,

Peeling paint,

Tree trunks, a broken torso,

Dark wood falling on its chest,

Dark wood falling of lost Eden,

Dark city,

-I wonder where its origin is-

A neglected view, indeed

Grasshoppers,

Black noise glued on passing buses,

Like advertisements,

Asymmetric grafitti,

Desperate complaints,

Screams for help tatooed on the walls,

Carved with still burning cigarettes

By a raging youth

Living inside this grey monster?s guts,

-the city-

Tabula rasa that refuses to be written

Classrooms,

Boredom,

Paper autumn leaves,

Words,

Black worms crawling on a white font,

Withered green desks,

Faceless faces,

Outrageously indiferent

Without summer breathing on their heads

On a rusted trivet,

Immortal Ideas Die,

This dream has now black stripes

The school yard ‘s prison bars stain our view

Besides,

Everybody knows,

It is sinful to kill nightingales…

Dream of freedom

Autumn at the school yard?

Τα όνειρα πεθαίνουν στο τσιμέντο

Νυσταγμένη φθινοπωρινή ρουτίνα

στην αυλή του σχολείου

ξαφνικά ηλικιωμένα δέντρα

ξυπνούν από το θρόισμα των ίδιων τους των φύλλων

ξεγυμνωμένη φύση

κοκκινίζει από φθινοπωρινή ντροπή

αταίριαστα ερωτευμένα παγκάκια

ξεφλουδισμένες γραμμές

κομμένα κορμιά οι κορμοί

λιγόχρωμα ξύλα πεσμένα μπρούμυτα

το ξύλο βγήκε από τον χαμένο παράδεισο

η πόλη από που βγήκε άραγε

τοπίο παραμελημένο

ακρίδες με κομπρεσέρ

μαύρη βαβούρα

κολλημένη διαφήμιση στα λεωφορεία της γραμμής

ασύμμετρα γκράφιτι

τοιχογραφημένα παράπονα

χαραγμένα με τ? αποτσίγαρα

μιας σχολικής εφηβείας

tabularasa που αρνείται να γραφτεί

αίθουσες

βαρεμάρα

χάρτινα τα φθινοπωρινά φύλλα

μαύρα σκουλήκια σε φόντο λευκό σέρνονται οι λέξεις

πράσινα μαραμένα θρανία

απρόσωπα πρόσωπα

χωρίς καλοκαιρινό αναπνευστήρα

σε σκουριασμένες ψησταριές

θανατώνονται αθάνατες ιδέες.

Το όνειρο απέκτησε μαύρες ρίγες

από τα κάγκελα της αυλής.

Όλοι άλλωστε το ξέρουν

είναι αμαρτία να σκοτώνεις τ? αηδόνια.

Όνειρα ελευθερίας

Φθινόπωρο

σε σχολική αυλή.

Όνειρο με φθινοπωρινό χρώμα

Βαθύ Φθινόπωρο

στην αυλή του σχολείου

με το χρώμα των φύλλων

να μετεωρίζει

προς το κοραλί

ξεθωριασμένο

ροζέ που τρεκλίζει

κεραμιδί παλαιό

μήλο σαπισμένο απάνω στη φλούδα του

καφέ

τόσο σκούρο σαν τον φλοιό της γης

με μια ιδέα κίτρινη

μουστάρδα με μέλι

το ξανθό του ήλιου

με ξινάδα λεμονιού

συνδυασμός από ψεύτικες χάντρες και παντελόνι

σίγουρα πιο κοκκινόπυρο

νεκρό αιμάτινο

μάλλον όχι

έντονο μωβ

ή

αδιάφορο

ανερμήνευτο εκρού

ή

καραμελί

καλσόν στο σώμα του δέρματος

άλλα φύλλα πράσινα

της ρημαγμένης ρίγανης

αλλού το λαχανί του νερού

σαν αλογάκι της Παναγίτσας

που ακουμπά τα φύλλα

με ήχους φιδίσιου σύρματος

ένας διάκοσμος που πεθαίνει

τότε

τοπίο ρομαντικό,

τα πίπτοντα φύλλα,

τώρα

δουλεία για καθαρίστριες

τσαλακωμένα μαθηματικά

στην πίσω αυλή

με τα κλειδωμένα ποδήλατα

που ελευθερώνουν ήχους

από χαλασμένο τρομπόνι

καθώς αφήνουν αλεξίπτωτες ροδιές

στα ατίθασα μαλλιά του φθινοπώρου

Κάποτε είχα ένα όνειρο.

Τώρα έχω ένα ποίημα.

Dream dressed in autumn hues?

Long Autumn

In the school?s yard

Coloured with leaves

Unsteadily approaching the ground

Leaning towards coral colour

Fading into an ancient rose

A trembling reddish-brown

-apples with their putrid peels-

Brown

Dark as the earth?s cracked surface

A somewhat yellow idea

Mustard and honey

Ochre

A blonde sun

Lemon?s sourness

Combined with a necklace?s fake beαds

and green jeans

Certainly more of a fiery red

Ruby

Scarlet

Crimson

like dead blood on a lifeless chest

-Maybe not-

Purple, radius mauve

Or

Mundane beige

Or

Caramel

Tights on a woman?s dark skin

Some leaves are still green,

the green of ravaged oregano.

Spots of tainted water

like a million praying mantises

resting on the leaves

creating sounds of a snake?s hissing

A world of adornments dying.

A romantic view then.

Now slavery work for nameless cleaning ladies

Creased pages of maths

lie on the back yard

where locked bicycles rest

and give birth to sounds of broken trombones

while painting marks of spinning wheels

On autumn?s wild hair?

Once I had a coloured dream

Now I have a school